Nesteldrang

Het is zo ver. Ik ontkom er niet meer aan. Nu de bevalling voor de deur staat, word ik sporadisch overvallen door plotse opflakkeringen van nesteldrang. Dat het sterker is dan mezelf begot. Met een 38 weken zwangere ton, waggel ik onrustig door ons nest – een oud huis in volle verbouwing met een man, een uitbundige grote vakantie- kleuter van 4, en een handjevol huisdieren als medebewoners. Lees: hier valt altijd wat te rommelen, schilderen, repareren en vervangen.

Wassen, poetsen, kasten reorganiseren en spulletjes weggeven of – gooien. Niets is veilig. Geen pluisje ontgaat mijn arendsoog. Met stofzuiger en zwiepende vod wordt het pacht onder handen genomen... Om uiteindelijk een uur later half in slaap te dommelen op de zetel. Want zo plots de extreme opruimwoede me overvalt, zo snel verdwijnt het ook weer en wil ik vooral luilakken onder een zacht dekentje.

Het is voor vele zwangere mama’s een bekend fenomeen: nesteldrang. Allerhande willen ondernemen, maar tegelijkertijd ook zo weinig mogelijk willen doen: Resting vs.nesting. Dit mopje van de natuur zie je niet alleen bij mensenmama’s over de ganse wereld. Ook dieren ontkomen er niet aan.

Ons niet te stoppen instinct maakt overuren om het ideale en meest gezellige übernest te maken voor de kersverse baby. En dat terwijl het zwangere lijf snakt naar rust en ontspanning. Willen we gewoon een veilige geboortecocon creëren? Of is het een manier om het wachten tijdens de magische ondertussentijd te doorbreken? De natuur zal het weten ????.  Hoe dan ook neem ik me vandaag voor om zo veel mogelijk te genieten van deze laatste dagen met ons drietjes. Samen zetelforten bouwen, lezen, kraamkost maken, geboorte affirmatiekaartjes lezen, luie yoga oefeningen doen met de kleuter en de buikbaby. En af en toe -héél even- toegeven aan de nesteldrang. Het zal wel al zottekes genoeg worden wanneer baby twee arriveert. Tot in de kraamjungle!