"We kennen simpelweg het verhaal van andere mensen niet, en hen veroordelen voor het nemen van beslissingen die anders zijn dan de onze is niet alleen oneerlijk, het is gemeen."
Af en toe kom ik een artikel tegen waarvan ik onmiddellijk weet dat ik het wil vertalen voor deze blog. Dit is er zo eentje. Uiteraard zie ik de vele voordelen van borstvoeding in, maar ik vind het ook heel belangrijk om te horen waarom een moeder hier niet voor kiest, in gesprek te gaan met haar en haar keuze te respecteren en te ondersteunen.
Het oorspronkelijk artikel vind je hier. Het is geschreven door Diana Spalding en gepubliceerd op Motherly.
Borstvoeding is ongelooflijk. Het lijkt wel of er elke week een nieuw rapport uitkomt dat vertelt over weer een ander miraculeus ding dat borstvoeding kan geven. Het lijkt er ook op dat we elke week iets horen over een vrouw die beoordeeld werd of kritiek over zich kreeg over de manier waarop ze kiest haar baby te voeden.
Er zijn tekenen dat de wereld beter wordt voor vrouwen die borstvoeding geven en kolven, maar de trieste werkelijkheid is dat we nog een lange weg te gaan hebben. In een recente bevraging bleek dat 24 % vindt dat het ongepast is om publiek borstvoeding te geven of te kolven. Nog erger: 61 %, dus meer dan de helft van de bevraagden, vindt dat vrouwen in een restaurant niet moeten zitten borstvoeden of kolven.Wat betreft het werk: hoewel de studie ontdekte dat 90 % van de mensen vindt dat vrouwen moeten kunnen kolven op het werk, geeft slechts 31% aan te vinden dat er een plaats moet voorzien worden om te kolven.
We willen dus wel dat ze borstvoeding geeft, maar ze mag het niet doen waar wij het kunnen zien, en we willen er niet door gestoord worden op het werk. De oncomfortabele waarheid is dat ondanks alle vooruitgang die we lijken gemaakt te hebben, de negatieve aspecten van het patriarchaat levend en wel zijn. Dus de vraag is, hoe wordt een vrouw verondersteld te slagen in het geven van borstvoeding, als dit het klimaat is waarin ze moet bewegen?
Als je genoeg geluk hebt om een stevige basis te hebben van steun voor de borstvoeding, dan ben ik echt heel blij voor je. Ik had het, en ik ben er oneindig dankbaar voor.Borstvoeding was redelijk gemakkelijk voor mij. Ik ben zelf vroedvrouw, en dochter van een vroedvrouw, wat maakt dat mijn familie en mijn collega-vroedvrouwen altijd heel steunend voor me waren. Ik kon terecht bij mijn moeder en mijn collega’s om al mijn vragen te stellen, me te helpen bij een probleem zodra het de kop opstak, of gewoon om me aan te moedigen door net dát te zeggen wat ik nodig had om te horen op moeilijke dagen.
Maar de waarheid is dat dat niet de ervaring is van zo veel andere vrouwen, en we moeten ons best beginnen doen om hen steun te geven, en geen oordeel te vellen.We kennen simpelweg het verhaal van andere mensen niet, en hen veroordelen voor het nemen van beslissingen die anders zijn dan de onze is niet alleen oneerlijk, het is gemeen.
Een vrouw kan kiezen om haar baby poedermelk te geven om verschillende redenen:
Ze heeft een medisch probleem zoals PCOS of hypoplastische borsten, waardoor haar lichaam maar moeilijk melk kan aanmaken.
Ze had een traumatische bevalling. Haar baby lag in de couveuse na de geboorte, of ze was zelf in kritieke toestand en kon daardoor de baby niet aanleggen en de melkproductie op gang brengen tijdens die eerste kwetsbare dagen.
Ze maakte misbruik mee in het verleden en borstvoeding geven triggert haar PTSD
Ze moest heel snel na de geboorte weer aan het werk en haar werkomgeving en werkschema laten geen kolfpauzes toe
Haar baby heeft een medisch probleem waardoor die niet aan de borst kan drinken
Ze kreeg geen steun van de zorgverleners bij haar geboorte en onmiddellijk daarna (bv. ze gaven de baby een flesje terwijl ze expliciet had gevraagd dit niet te doen, ze kreeg geen kolf ter beschikking als ze gescheiden was van haar baby, enz.)
Haar familie, partner of vrienden steunen haar niet om borstvoeding te geven en maken het haar moeilijk elke keer als ze probeert aan te leggen
Ze kreeg niet de juiste informatie (of geen informatie) over borstvoeding en flesvoeding
Ze heeft een postpartum depressie of voelt zich vaak in paniek, en borstvoeding werd haar te veel
Ze had geen toegang tot een lactatiekundige wanneer ze tegen een probleem aanliep. Onderzoek wijst uit dat wanneer in een bepaald gebied meer lactatiekundigen zijn, de vrouwen daar langer borstvoeding geven. Toegang tot professionele hulp helpt vrouwen om de vroege borstvoedingsuitdagingen te overwinnen.
Nog iets: een patiënte van me beviel in één van de strengste winter in de geschiedenis. Ze was op tijd thuis, maar vlak daarna was er een grote storm waardoor de wegen in haar buurt niet berijdbaar waren gedurende een week (noot van de vertaler: dit speelt zich af in Amerika). Haar lactatiekundige kon haar niet bereiken toen er zich een complicatie voordeed, en toen de wegen weer vrij waren en ze ernaartoe kon, had mijn patiënte geen melk meer
En dan nog eentje: misschien kiest ze er gewoon niet voor, en is er geen rechtvaardiging of uitleg nodig
Er zijn waarschijnlijk nog honderden andere redenen die ik op deze lijst zou kunnen zetten. Het punt is dat we niet weten welk verhaal zit achter wat we zien. Dus wees aardig, of zwijg gewoon.
In plaats van te oordelen over een mama die geen borstvoeding geeft, zijn hier 5 dingen die je kan doen die kunnen helpen:
Contacteer lokale politici. Vertel ze over je bezorgdheden en vraag hun steun voor een beter beleid rond borstvoeding en kolven.
Hou je ogen open voor moeders die in publiek borstvoeding geven of kolven. Als je ziet dat zij dat worden geïntimideerd, steun hen (vraag wel even of ze je steun willen). Ik heb dit zelfs al geoefend, voor in geval van. Mijn plan is vrij simpel en (hopelijk) niet confronterend. Als ik ooit een borstvoedende vrouw zie die lastig gevallen wordt, dan ga ik vragen of ik naast haar mag gaan zitten en dan doe ik alsof wij vrienden zijn die elkaar al lang niet meer gezien hebben. Ik doe een praatje met haar. Het punt is gewoon om daar bij haar te zijn zodat ze niet alleen de last moet dragen. Ik vermoed dat de meeste treiteraars gewoon zullen weggaan, en als niet, dan moet ze zich niet in haar eentje verdedigen.
Ga het gesprek aan op je werk. Of je nu zelf zwanger bent of borstvoeding geeft of niet, vraag of er een borstvoedingsruimte is, en wat het borstvoedingsbeleid is. Als er nog geen aparte ruimte is, denk mee na over een oplossing.
Reik de hand naar je borstvoedende vriendinnen. Niet om je ervan te verzekeren dat ze borstvoeding geven, maar om je ervan te verzekeren dat het OK met hen gaat in het algemeen. Laat haar weten dat ze niet alleen is, en dat ze altijd naar jou mag komen met uitdagingen en zorgen, of om eens te ventileren.
Controleer jezelf. Ik weet dat dit streng klinkt, maar we moeten dit allemaal doen om de wereld een betere plaats te maken, in het algemeen. We hebben allemaal vooroordelen die onbewust aan de oppervlakte komen. Wat we moeten doen, is er niet op reageren, maar het gewoon vaststellen. “Wauw, ik voel me boos worden op die vrouw die hier in de supermarkt borstvoeding geeft. Ik moet hier even bij stil staan en uitvinden waarom dit zo is.” Ondertussen wandel je gewoon weg. Naar haar toe gaan, haar uitmaken of zelfs haar aanspreken op een manier waarvan jij vindt dat het OK is, gaat haar niet helpen. Dus laat het rusten, en laat haar gewoon met rust.
