Gastblog: Elkaar blijven vinden in de hectiek van een jong gezin

Praten. Dat zou het belangrijkste zijn in een relatie.
Maar hoe doe je dat dan, blijven praten in de drukte van een gezin?

’s Morgens moet iedereen klaar zijn voor werk, school, opvang. Brooddozen maken, tafeldekken, afruimen, turnzak meegeven, helmen op.
’s Avonds boekentassen leegmaken, huiswerk maken, eten op tafel toveren, hobby’s, iedereen tevreden in bed krijgen.

Wanneer praat je dan?
Hoe zorg je ervoor dat je als partners niet alleen functionele, praktische communicatie hebt.
“Jij zet ons kindje af, ik haal op. Wie passeert er langs de winkel?”
We kennen het allemaal.

En, als ’s avonds alle to do’s van de dag omgezet zijn in ta da’s, plof je in de zetel. Moe. Geen zin om nog te praten.

En toch… en toch.
Praten is de kern. En intimiteit. Je gezien en gehoord voelen. Niet alleen als ouder, ook als partner.

Hoe doe je dat dan?
Door elke dag in te checken bij je partner. 5 seconden tijd te maken.
“Hoe was je nacht?”
“Hoe gaat het met je vandaag?”
“Hoe was je werkdag?”

Door appreciatie te tonen.
“Bedankt om lekker te koken.”
“Fijn dat jij last minute toch de jongste kon oppikken.”
“Hoe mooi kan jij een verhaal voorlezen voor ons kind.”

Door micro-momentjes van tijd voor elkaar.
Een vluchtige streel over de rug bij het passeren.
Een knipoog naar elkaar als je jongste zo graag zelf het licht van de badkamer wilde uitdoen of uit de gele beker wilde drinken in plaats van de roze.
Een zoen bij het afscheid.

Geen grote date nights, ellenlange gesprekken en uren van intimiteit.
Die mogen er zijn, uiteraard. Graag zelfs.
Maar in de hectiek van een jong gezin elkaar als partners niet uit het oog verliezen?
Ga dan zeker voor die kleine momenten van verbondenheid en intimiteit.