Blijven bewegen! Dat horen we van alle kanten deze dagen. En dat bewegen gezond is: dat weten we allemaal. Maar hoe kan je dit blijven doen als zwangere vrouw? Wat is er oké om te doen als er een klein wezentje in je buik aan het groeien is?
In normale omstandigheden (lees: geen coronatijden) en een normaal verloop van de zwangerschap mag je de meeste sporten blijven uitoefenen. Denk maar aan zwangerschapszwemmen, fietsen en yogagroepslessen.
ECK Blogt!
Ode aan Gonul
Een paar keer per jaar verzorgen we de basisopleiding kraamzorg in een thuiszorgdienst. Gedurende 4 dagen worden verzorgenden ondergedompeld in de wereld van zwangere en pas bevallen vrouwen en hun gezin. We proberen hen te doordringen van wat kwaliteitsvolle kraamzorg is en daarbij ligt voor ons de klemtoon vooral bij het empoweren van de kraamvrouw.
Voor deze meestal vrouwen geen evidente opdracht om 4 dagen stil te zitten ook al maken we er een erezaak van om het zo interactief mogelijk te brengen.
Zoals het bij elke nieuw verworden kennis hoort, bevragen we op het einde van die vier dagen wat de ondertussen kraamverzorgenden belangrijk vonden en meenemen naar de gezinnen. En soms krijg je een heel levensverhaal en wijsheid cadeau.
‘Zelfzorg’ is niet genoeg voor een moeder met een burn-out
We lazen dit prachtig artikel van Diana Spalding, en vertaalden het voor jou.
Het oorspronkelijke artikel vind je hier.
Je kent het wel: de vraag of alles goed gaat… Automatisch zeg je (meestal iets te enthousiast): “Ja geweldig! Met jou?”. Terwijl de echte antwoorden, wanneer je je kwetsbaar opstelt, zouden moeten zijn:
Ik heb geen energie
Ik voel me uitgeput
Ik weet het niet
We weten allemaal hoe belangrijk het is om goed voor onszelf te zorgen. En wanneer we verbonden kunnen blijven met onze eigen gezondheid, zal dit overvloeien naar onze kinderen en kunnen we geduldigere, liefdevollere en vrolijkere ouders zijn.
Maar de werkelijkheid is dat zelfzorg niet genoeg is. En het is tijd dat we tegen moeders zeggen dat een burn-out, die veroorzaakt is door de cultureel-afgeleide overweldiging, niet enkel door zelfzorg opgelost kan worden.
We wensen je een warme gedichtendag
Een pareltje van Jo Olluyn voor de Kraamvogel.
Tiener, zwanger en zonder papieren: het verhaal van Anna
Dit is het verhaal van Anna, uit het leven gegrepen en de moeite om even door te lezen.
Op vrijdagnamiddag zit er een mailtje in de mailbox van www.zwangerinantwerpen.be van Anna. Het is een vraag om hulp. Ik schrik van haar verhaal. Anna is 16 jaar, in België zonder ouders, zonder wettige verblijfsdocumenten en ze denkt al 8 maanden zwanger te zijn. Wat nu?
Ik reageer onmiddellijk en spreek maandag met haar af. Het hele weekend spookt ze door mijn hoofd. We ontmoeten elkaar in een koffiebar. Ik trakteer. Ze zit er wat onwennig bij. Ik stel veel vragen en zo komt ze wat los. Ze spreekt vloeiend Nederlands. Ze woonde jaren in België, maar werd een jaar geleden met haar gezin uitgewezen. Terug naar Georgië. Ondertussen kwam ze nog op bezoek in België bij haar verloofde en zijn ouders. Terug thuis bleek ze zwanger… Ongehuwd, in een moslimgezin. Ze vreesde dat dat niet zou aanvaard worden door haar familie, dus ze zweeg. Ze vertelde het wel tegen de vader van haar kindje, maar hij wil niets meer met haar te maken hebben. Hij is bang voor de reactie van zijn ouders.
Na 6 maanden vertrok ze thuis en kwam ze terug naar Antwerpen. Hier logeert ze bij een vriendin.
Ik ben de eerste met wie ze kan delen dat ze zwanger is. De eerste met wie ze haar blijdschap, maar ook haar zorgen deelt. Acht lange maanden droeg ze de zwangerschap alleen, letterlijk en figuurlijk.
