ECK Blogt!

Omdat wij nieuwsgierig en open van geest zijn, interviewde Saskia onze collega Fatiha, die zoals elk jaar meedoet aan de Ramadan.

Wat betekent de Ramadan in het algemeen en specifiek voor jou?
Ramadan staat voor familie, samen zijn. Het is een heel fijne periode met veel samenhorigheid. Als je de vasten breekt, met Iftar, weet je dat iedereen zit te eten. Dat is een speciaal gevoel.
Ramadan staat ook voor vergeving en bezinning. Je begint eraan met een zuiver hart en een zuivere geest.
In deze periode sta je ook extra stil bij mensen die het moeilijker hebben. Het hongergevoel dat je ervaart, doet je meer beseffen wat mensen moeten voelen die altijd honger hebben… Je doet dan ook iets extra voor deze mensen: bij de Iftar kan je eten delen, je kan ook geld schenken aan gezinnen waarvan je weet dat ze’t nodig hebben, of je kan geld aan de moskee schenken.

Wat eet je typisch bij Iftar?
We beginnen met het breken van het vasten door een dadel te eten. Als je ’t graag lust, drink je ook een glas melk. Dan volgt Harira en Chebakia, typische gerechten voor nu. En daarna kan er nog vanalles volgen, en zeker veel zoet!

Wanneer mag je vandaag eten?
Vandaag mogen we eten van 21u18 tot half 4 ongeveer. We staan vaak even op in het midden van de nacht om nog iets te eten vóór het half 4 is. Daarna gaan we weer slapen (of we proberen dat toch) tot het tijd is om op te staan en de dag te beginnen.

Vanaf welke leeftijd doen kinderen mee aan de Ramadan?
Ze mogen meedoen vanaf de pubertijd.

Hoe zit het met zwangere vrouwen?
Zwangere vrouwen mogen meedoen, maar ze moeten stoppen als het niet meer gaat. Ze mogen hun lichaam niet schaden vanwege het geloof.
De meesten doen mee want ze zijn bang dat ze iets verkeerd doen als ze niet mee doen. Sommige geleerden zeggen dat het moet, maar anderen vinden van niet.
Als ze niet meedoen, mogen ze’t inhalen (en daarvoor hebben ze een jaar de tijd, tot de volgende Ramadan) of ze mogen in de plaats een som geld schenken aan mensen in armoede.
Trouwens: tijdens de maandstonden moet het vasten ook onderbroken worden. Dit moet ook ingehaald worden (en slimme vrouwen doen dat in de winter, dan is het minder lang licht ;-) ).

En wat met borstvoedende moeders?
Moeders die borstvoeding geven, mogen meedoen. Ook hier zien we weer 2 stromingen van geleerden: sommigen raden het af, van anderen moet het dan weer.
De meeste borstvoedende moeders doen wel mee, want ze zijn toch bang iets te doen dat niet mag (haram) en ze hebben dan het gevoel dat ze er niet bijhoren.
Het moet dus niet, ook nu mag in de plaats van mee te vasten een geldsom worden geschonken aan mensen die het moeilijker hebben.

Waar kunnen zwangere of borstvoedende moeders terecht die twijfelen?
Bij een goede imam, iemand die iets zegt waar ze voor hun gevoel wat mee kunnen.
Zwangere moeders die niet mee vasten, worden in deze tijden helemaal niet meer scheef bekeken.

En dan daarna is het feest!
Ja, Suikerfeest! Daar kijken we allemaal naar uit! Wij vieren dan het einde van de Ramadan. Deze dag staat voor familie, samen komen, lekkere zoete koekjes. Tijdens het Suikerfeest is het ook de bedoeling dat je de mensen waarmee je in onmin leeft, bezoekt of iets laat horen zodat de plooien glad gestreken worden.

Wat wil je nog kwijt, wat moeten we nog weten?
De Ramadan is een fijne periode voor mij! Veel mensen die niet vasten, denken dat het heel lastig en moeilijk is, maar dat is het niet.
Ik heb het meeste last van ‘goestingskes’ waaraan ik overdag niet kan toegeven, maar daar tegenover staat de samenhorigheid en het samenzijn met de familie en dat is zo waardevol!

Bedankt Fatiha! Wij, jouw collega’s, kijken al uit naar het Suikerfeest, want we weten dat we dan allemaal mee mogen genieten van jouw overheerlijke koekjes :-) 

Tipje voor borstvoedende mama's: Islamitische Borstvoedingsorganisatie Halima

Na een stage in de thuisverloskunde (NL) startte ik vol spanning aan mijn nieuwe stage bij De Kraamvogel, een heel ander soort stage dan ik tot dan toe gewend was. Bij aankomst werd ik direct al heel hartelijk ontvangen door Valerie, Anke en Fatiha, wat de grootste spanning al deed wegnemen.

 De eerste week moest ik echt even wennen, het is tenslotte compleet anders dan een klinische stage en ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. Ik heb erg veel informatie gekregen en veel nieuwe indrukken opgedaan. Vooral rond het thema kansarmoede(r), waar Saskia zich veel mee bezig houdt, heb ik veel kunnen leren. Door Panza en Origine wordt ook voor kwetsbare, kansarme gezinnen gestreden voor toegankelijke gezondheidszorg waardoor zij er niet alleen voor staan.

Allereerst: ik vind de titel, of beter de ondertitel, misleidend. Ook de tekst op de achterflap deed me een andere inhoud vermoeden dan wat ik las toen ik het boek opensloeg. Vanuit ECK De Kraamvogel werken we o.a. met sociaal kwetsbare zwangeren, prille moeders en gezinnen. Daarom wou ik dit boek graag lezen. Maar uiteindelijk blijkt het alleen te gaan over mensen met psychische problemen, en dit is niet de doelgroep waar wij vaak mee in aanraking komen. En als dit zo is, dan sturen we door want we hebben daar onvoldoende expertise in.

Ik heb het boek toch uitgelezen. Het is duidelijk en aangenaam geschreven, en het gaf mijn nieuwsgierige aard een inkijk in het werken met mensen met psychische problematieken. Boeiend!

Prikkel Proof Plan:  Zo breng je baby’s van 0 tot 5 maanden die veel huilen tot rust

Huilen en baby’s, het gaat een beetje hand in hand. Maar wat als je het gevoel hebt dat je baby zo veel huilt dat je je zorgen maakt en je niet meer kunt genieten van het prille ouderschap… . Met het Prikkel Proof Plan (PPP) ontwikkelde auteur Kim Vervuurt een handleiding voor ouders en verzorgers van baby’s die overmatig huilen en moeilijk kunnen ontspannen.

Alvorens het PPP wordt voorgesteld, legt het boekje uit ‘hoe de baby in elkaar zit’ en waarom baby’s huilen. Hier ligt echter vnl. de nadruk op darmen en krampjes, spugen en baby’s die zó frequent huilen dat ze opgenomen worden in de polikliniek. Ik vind weinig terug over ‘het normale’ en mis informatie over het nut van huilen vanuit biologisch standpunt, de natuurlijke behoefte aan veiligheid en nabijheid, het belang van responsief sensitief ouderschap tijdens de 1001 kritieke dagen.