Mama’s die het ziekenhuis 6u na hun bevalling moesten verlaten, die terugkeerden naar een krot of naar de straat met de baby in hun armen, zonder enige nazorg… 10 jaar geleden bereikten zo’n berichten ons regelmatig. Samen met collega’s van andere organisaties dachten we na wat we konden doen, hoe we konden helpen.

We keken naar wat Aquarelle betekent in Brussel, en pasten dit model toe op de Antwerpse situatie: Origine was geboren!

Nog steeds bieden we vanuit De Kraamvogel Originezorg aan. Origine zorgt voor vroedvrouwenzorg aan huis na de bevalling bij moeders zonder wettig verblijf, die in armoede leven en geen mutualiteit, verzekering of waarborg hebben waardoor ze alle kosten zelf moeten dragen.

We werken samen met een fantastisch team van eerstelijnsvroedvrouwen, die deze prille mama’s en hun baby thuis gaan opvolgen na de bevalling.

Tijdens mijn vakantie sprong ik binnen op het werk en daar lag dit boekje onverwachts op me lag te wachten. Fijne verrassing! Het oogt heel mooi, het is een klein boekje met een mooi design, ook binnenin. Het eerste dat opvalt als je doorbladert, is dat het doorspekt is met tekeningetjes, quotes, invulbladen, recepten,… Het ziet er heel uitnodigend uit.

Inhoudelijk gaat het over de kraamtijd, de eerste 40 dagen na de bevalling. En deze keer draait alles om de mama, en niet zo zeer om de baby. In heel wat culturen wordt in deze periode vlak na de bevalling voor de nieuwe moeder gezorgd. Bij ons is dat niet zo de gewoonte waardoor veel prille mama’s te snel weer te veel hooi op hun vork nemen. Dit komt hun lichamelijk herstel én ook hun mentaal welbevinden niet altijd ten goede. Marjan pleit er in dit boekje dan ook voor om deze periode in ere te herstellen en zo de kersverse mama (en papa, meemama,…) tijd te gunnen om zich in de nieuwe rol te nestelen.

 Het is zover, je hebt het gedaan! Je bent bevallen en dat stadium is nu voorbij. Op naar het volgende hoofdstuk: ontzwangeren. En dat is een proces, waar jij het liefst in sneltreinvaart doorheen vliegt. Hoezo ik moet mijn zwangerschapsjeans weer aan? Ik ben toch niet meer zwanger!

Voor veel vrouwen is het volgende scenario vrij herkenbaar: het moment dat jij na de bevalling, je nieuwe ik tegenkomt op de weegschaal of haar in je oude kleding probeert te krijgen. Die confrontatie met jouw lichaam gebeurt voor iedereen op een andere manier. De één geeft zichzelf al een “full bodyscan” in de spiegels van het ziekenhuis, en de ander raakt gefrustreerd wanneer ze voor de zoveelste keer “niets leuks” vindt om aan te trekken thuis. Lijkt jou dit allemaal een tikkeltje overdreven? Gefeliciteerd, dan behoor jij tot de gelukkigen!

Desiree Fortin

Voor de meeste pas bevallen vrouwen is het “postpartum lichaam” namelijk een pijnpunt en misschien zelfs een van dé grootste uitdagingen tijdens de kraamtijd. Dus hoe ga je daarmee om? 

Een verfrissend boek! Het is een verzuchting van heel wat ouders die het belangrijk vinden om natuurlijk op te voeden, dat het zo moeilijk is om opvang te vinden waar deze opvoedstijl wordt doorgezet. In de opvang zelf wordt dan weer vaak aangegeven dat het niet mogelijk is, hoewel het belang er vaak wel van wordt ingezien.

Inge Donckers, die zelf een kinderopvang uitbaat, maakt met dit boekje duidelijk dat het wel kan!

In een eerste hoofdstukje duidt ze enkele termen, én maakt ze ook meteen duidelijk dat natuurlijk opvoeden niet gelijk staat aan grenzeloos opvoeden. Het gaat er net om dat je kind mee beweegt in jouw bezigheden, en zich gehoord en gerespecteerd voelt. Hoe doe je dat dan, specifiek in de opvang, wanneer je voor meerdere kinderen tegelijk zorgt? Dat maakt ze duidelijk in de volgende hoofdstukken.

Tijdens het vorig academiejaar begeleidde ik als externe begeleider een groepje bachelorstudenten toegepaste psychologie bij hun bachelorproef. Ze schreven deze rond parentale burn-out, en namen toen ook contact op met de auteurs van dit boek. Nu ik dit boek las, weet ik zeker dat de studenten heel mooi werk afleverden omdat ik al veel herkende van wat ik nu las.

Interessant boek! Na een inleiding en een deel over het wat en hoe van een parentale burn-out, kan je met een test uitzoeken of wat jij meemaakt misschien wel zoiets is. Ik denk dat het boek veel herkenbaarheid kan geven aan ouders die het niet meer zien zitten en zich uitgeput voelen, het zal zeker het gevoel geven niet alleen te zijn. Parentale burn-out is een nog niet zo gekend fenomeen als een burn-out gerelateerd aan het werk, maar is even écht. Dit boek en de vele getuigenissen halen dit uit de taboesfeer. Ouders die dit meemaken zijn zeker geen ‘slechte ouders’. In tegendeel: het zijn vaak ouders die het heel goed willen doen! Alleen zijn er dan omstandigheden die het moeilijk maken…