Op LinkedIn kwam er een bericht voorbij van deze auteur. Het was vooral de ondertitel – op verhaal komen na een postpartum depressie - die me triggerde en me terug bracht naar de allereerste uitnodiging die ik op mijn nieuwe werkplek, de Kraamvogel, kreeg.

Het was een avondvergadering, op vraag van dr.Ria Docx. Zij was bezielende psychiater van de moeder baby eenheid van PC Bethaniën in Zoersel en haar tijd ver vooruit. Ze bleef met een vraag naar nazorg: “wie of wat was beschikbaar in het werkveld voor moeders na een opname?” zodat ze tijd hadden om weer op verhaal te komen.

Onbekend terrein

Bekkenklachten worden nog vaak niet herkend. Door de kraamvrouw, die ten onrechte denkt dat het er wel bij zal horen na de bevalling. Maar ook zorgverleners weten niet altijd een goede inschatting te maken en de juiste adviezen te geven. Manueel therapeut Cecile Röst ontwikkelde daarom een cursus speciaal voor kraamverzorgenden: “Je legt in die eerste week een essentiële basis voor de herstelperiode daarna.”

Cecile Röst (1961) is orthopedisch manueel therapeut, kinderfysiotherapeut en wetenschappelijk onderzoeker. Tijdens haar derde zwangerschap kreeg ze bekkenpijn. Ze ontwikkelde oefeningen, gebaseerd op yoga, om diepijn onder controle te krijgen. Zo ontstond een eigen oefenprogramma, waarvan de effectiviteit is gemeten in wetenschappelijke studies. Sinds 1998 geeft Cecile trainingen aan o.a.verloskundigen, verpleegkundigen, oefentherapeuten, fysiotherapeuten en artsen, zowel in Nederland als in België en Canada.

Bekkenpijn of bekkeninstabiliteit

Bij vrouwen die in de zwangerschap of in de eerste maanden postpartum last hebben van hun bekken, spreken we van zwangerschapsgerelateerde bekkenpijn. Van bekkeninstabiliteit spreken we pas als de klachten na een paar maanden tot een jaar nog aanhouden. Dat is bij slechts een heel kleine minderheid het geval.

Photo by Mustapha Omar on Unsplash

Nadat we hier in De Kraamvogel Tessa Roseboom al meerdere keren hoorden praten op diverse symposia en haar boek ‘De eerste 1000 dagen’ lazen, waren we verheugd de publicatie van haar nieuw boek te mogen recenseren! 

De ondertitel is ‘Succesvol bouwen aan de basis voor gezonde generaties’. En dat is wat je doet door aandacht te besteden aan de eerste 1000 dagen van een kind: vanaf conceptie tot aan de leeftijd van 2 jaar. Dat wil niet zeggen dat de tijd erna van geen belang meer is, maar heel veel gebeurt er in die eerste periode: een kind ontwikkelt zich van bevruchte eicel tot hulpeloze baby tot een ondernemende peuter van 2. De hersenen ontwikkelen zich razendsnel in deze periode en patronen worden nu al ‘ingesleten’. Een kind dat opgroeit in moeilijke omstandigheden zal andere hersenverbindingen tot stand brengen dan een kind dat liefdevol in een veilige omgeving kan groot worden.

Deze keer recenseren we een kinderboekje omdat we erg gecharmeerd waren.

Het boekje gaat over de vriendschap tussen Assia en Joris. Assia wil later misschien wel trouwen met Joris op voorwaarde dat hij ook kinderen wilt én goed kan koken. Joris heeft namelijk net een babybroertje, en Assia vindt hem wel lief. Assia’s papa is de kok in huis, en dus wil Assia later ook een man die kookt.

Naar aanleiding van de oorlog in Oekraïne krijgt Solentra veel vragen van hulpverleners en vrijwilligers over hoe ze Oekraïners die in België wonen en vluchtelingen uit die regio kunnen opvangen en welke psychologische hulp daarbij nodig en gepast is. Ook via nieuwskanalen horen we echo’s van de nood aan professionele psychologische begeleiding.

De vraag is begrijpelijk. Gespecialiseerde psychologische hulp is echter niet meteen nodig in de meeste gevallen. Integendeel, praten over recente traumatische gebeurtenissen op een moment dat de oorlog nog bezig is en familie in gevaar verkeert, kan de stress en het trauma nog verergeren. Wel zeer belangrijk zijn een warm onthaal, veiligheid en structuur, en dat kunnen professionele of vrijwillige hulpverleners perfect bieden.

Op welke manier kan er hulp worden geboden aan vluchtende zwangere vrouwen en ouders met jonge kinderen.

Wat er in eerste instantie bij mensen uit oorlogsgebieden nodig is:
• Een warm onthaal: ervoor zorgen dat vluchtelingen zich welkom voelen, voor verbondenheid zorgen (met de Belgische populatie en met landgenoten), het herstellen van vertrouwen in de medemens.
• Veiligheid: een veilige haven, een woonplek, dat er aan de basisnoden wordt voldaan zoals eten, drinken, beweging, slaap,... behoefte aan affectie: knuffels, liefde, warmte,…
Behoefte aan veiligheid is ook duidelijkheid en continuïteit bieden: de nood aan een voorspelbare omgeving. Voorspelbaarheid bieden aan bv. zwangere mama’s is informatie geven over: hoe gaat de medische zorg en opvolging zwangerschap, bevalling,… eraan toe gaan in België?
• Structuur en regelmaat. Hier kan ook de veerkracht aangesproken worden door de krachten in de persoon te zien en te benoemen (niet focussen op wat niet lukt).
• Normalisatie, rust en tijd om te bekomen, acclimatiseren, een plek te vinden,…